Formy w Tang Soo Do możemy podzielić na dwie główne grupy:
- Formy „klasyczne”, które rozwijały się przez cały okres
tworzenia szeroko pojętego karate, czerpiące z wzorców chińskich i okinawańskich, które są wspólne w wielu stylach karate/tang soo do/kong soo do, choć oczywiście występują różnice techniczne w wykonaniu. - Formy Moo Duk Kwan – stworzone przez GM Hwang Kee.
- Formy Klasyczne:
a) Ki Cho Hyung – 3 formy podstawowe, w karate znane pod nazwą taikyoku, mają za zadanie wprowadzić adepta w podstawowe techniki.
b) Pyung An Hyung – 5 form „uczniowskich” stworzonych przez mistrza Anko Itosu (1831-1915) w latach 1901-1905. W tworzeniu oparł się na bazie zaawansowanej formy Kushanku (w TSD znana jako Kong Sang Koon), którą podzielił na krótsze sekwencje i uprościł, żeby łatwiej uczyć jej w szkole.
c) Bassai Hyung – w Tang Soo Do praktykujemy 2 wersje – Dae („większy”) i So (“mniejszy”). Obie formy mają swój pierwowzór najprawdopodobniej w chińskim Stylu Lamparta. Być może nazwa Bassai ma związek z chińskim baoshi oznaczającym „lamapart-lew”. Jedne z nielicznych form karate/tangsoodo , które nie wywodzą się z chińskiego Stylu Białego Żurawia.
d) Naihanchi Hyung – seria 3 form stworzonych przez Anko Itosu na bazie jednej długiej formy o tej samej nazwie. Podobnie jak w przypadku form Pyung An (Pinan) celem tej modyfikacji było ułatwienie wprowadzenia karate do programów szkolnych. Pierwowzorem tej grupy form wydaje się być chińska forma Nei Fang Xi zachowana do dziś w niektórych szkołach Stylu Białego Żurawia. W niektórych szkołach karate znana jest pod nazwą Tekki.
e) Jin Do Hyung – znane w karate jako Gankaku (“Żuraw na Skale”). Forma wywodząca się ze Stylu Białego Żurawia, nauczana w XIX wieku na Okinawie przez chińskiego pirata – rozbitka Chinto (Jin Do).
f) Sip Soo Hyung – znane w karate jako Jit Te, pochodzenie niejasne.
g) Ro Hai Hyung (Wizja Białego Żurawia) – kolejna forma odwołująca się do dziedzictwa Stylu Białego Żurawia; nauczana w wiosce Tomari, gdzie mieszkał Chińczyk Chinto, być może ta forma również została przez niego przyniesiona na Okinawę.
h) Wang Shu Hyung – (znane w karate jako En Pi). Forma przyniesiona na Okinawę przez chińskiego dyplomatę Wang Ji w roku 1683. Wang Ji był mistrzem Stylu Białego Żurawia; mieszkał i nauczał w Tomari.
i) Sei Shan Hyung (Hangetsu) – najprawdopodobniej jest najstarsza forma wywodząca się ze Stylu Białego Żurawia. Nauczana na Okinawie między innymi przez Chińczyka z Kumemury (dawna chińska kolonia na Okinawie) – Seisho Aragaki (1840-1918), który studiował wcześniej w chińskiej prowincji Fujian.
j) Kong Sang Koon Hyung – (Kushanku/Kanku) – forma nauczana przez przybyłego na Okinawę około roku 1756 ambasadora chińskiej dynastii Qing – Kwang Shan Fu, znanego na wyspie jako Kushanku. Kushanku pochodził z prowincji Fujian. Data jego urodzenia jest nieznana. W Fujian nauczył się Stylu Białego Żurawia.
k) Ji On Hyung – forma praktykowana w Tomari; pochodzenie niejasne.
l) O Sip Sa Bo Hyung – Gojushiho – forma nauczana przez jednego z najsłynniejszych mistrzów karate na Okinawie – Sokona Matsumurę (1809 -1899); być może przez niego stworzona.
- Formy Moo Duk Kwan. Po zakończeniu II wojny światowej, a tym samym japońskiej okupacji Korei, praktycy karate/tangsoodo na Półwyspie Koreańskim usiłowali powiązać uprawianą przez siebie sztukę z tradycjami narodowymi. GM Hwang Kee nie był tu wyjątkiem. Czerpał z XVIII-wiecznego koreańskiego traktatu o sztuce wojny Muyedobotongji, który był inspirowany chińskimi wpływami. Jedna z części księgi zawierała opisy technik walki bez broni. Na podstawie zawartych tam informacji GM Kee opracował 14 nowych form (7 form Chil Sung, 6 Yuk Ro oraz Hwa Sun).
Autorzy opracowania: M. Pędracki i M. Czapka.
Przeczytaj też artykuł o historii TSD
Nazwy i wymowa form:
Formy dla początkujących – kicho (czytaj kiczo hjoung)
- Kicho Hyung Il Bu – 1 forma podstawowa
- Kicho Hyung Ee Bu – 2 forma podstawowa
- Kicho Hyung Sam Bu – 3 forma podstawowa
Seria Pyung An (czytaj pjung an):
- Pyung An Cho Dan – 1 forma pyung an
- Pyung An Ee Dan – 2 forma pyung an
- Pyung An Sam Dan – 3 forma pyung an
- Pyung An Sa Dan – 4 forma pyung an
- Pyung An Oh Dan – 5 forma pyung an
Seria Naihanchi, czytaj najhanczi:
- Naihanchi Cho Dan – 1 forma Naihanchi
- Naihanchi Ee Dan – 2 forma Naihanchi
- Naihanchi Sam Dan – 3 forma Naihanchi
Seria Chil Sung (czytaj czil sang), skrót CS:
- Chil Sung Il Ro – 1 forma Chil Sung
- Chil Sung Ee Ro – 2 forma Chil Sung
- Chil Sung Sam Ro – 3 forma Chil Sung
- Chil Sung Sa Ro – 4 forma Chil Sung
- Chil Sung Oh Ro – 5 forma Chil Sung
- Chil Sung Yuk Ro – 6 forma Chil Sung
- Chil Sung Chil Ro – 7 forma Chil Sung
Seria Yuk Ro (czytaj juk ro), skrót YR:
- Yuk Ro Cho Dan – 1 forma Yuk Ro
- Yuk Ro Ee Dan – 2 forma Yuk Ro
- Yuk Ro Sam Dan – 3 forma Yuk Ro
- Yuk Ro Sa Dan – 4 forma Yuk Ro
- Yuk Ro Oh Dan – 5 forma Yuk Ro
- Yuk Ro Yuk Dan – 6 forma Yuk Ro
Pozostałe formy:
- Bassai Dae – basaj daj (większy)
- Bassai So – basaj so (mniejszy)
- Jin Do – dżin do
- Sip Soo – sip su
- Ro Hai – ro haj
- Kong Sang Koon – kong sang kun
- Sei Shan – sei szan
- Wang Shu – łang szu
- Ji On – dżi on
- O Sip Sa Bo – o sip sa bo
- Hwa Sun – hła san
- Shim Pa – szim pa
Broń:
- Kicho Bong Hyung Il Bu – 1 forma podstawowa z kijem
- Kicho Bong Hyung Ee Bu – 2 forma podstawowa z kijem
- Kicho Bong Hyung Sam Bu – 3 forma podstawowa z kijem
- CTSDF Bong Hyung Il Bu – 1 forma federacyjna z kijem
- CTSDF Bong Hyung Ee Bu – 2 forma federacyjna z kijem
- CTSDF Bong Hyung Sam Bu – 3 forma federacyjna z kijem
- Ee Chul Bong – forma z nunchaku
- Dan Guem Hyung – forma z nożem
- Jang Gum Hyung – forma z miecz